DIRK LAMOTE

Zo ontstaat tijd- Als was in mijn handen-Ik weet niet-Ik ben niet- Io non sono
In het onderzoek naar de werkelijkheid kristalliseren lijnen zich uit.
Het niet weten en het niet zijn. Kunst die peilt naar betekenissen.
Persoonlijke beschouwingen en de tijdloze zijnsvragen.
Die ontologische benadering van kunst is enerzijds problematisch wegens zijn moeilijk te materialiseren karakter, anderzijds is het boeiend omdat het de belofte inhoudt het onzegbare te vatten en zo de illusie te koesteren het zijn te begrijpen. Kunst heeft de potentie het mysterie van het onzegbare te koesteren in de zoektocht het zijn te begrijpen om zo betekenis te geven aan materie.

CHRIS VANDERSCHAEGHE.
Het werk ademt een subtiele sfeer van fragiliteit uit. Fragiel in het broze van het beeld dat een poging onderneemt om de kortstondigheid van een moment vast te houden. Alsook in zijn visualisatie van de kwetsbaarheid van het menselijke zoeken naar een houvast. In elk beeld verschijnt of verdwijnt een figuur uit of in een donkere en/of lichtere dikke geschilderde laklaag. Daarbij contrasteert steeds het fluweelzachte en fijngevoelige van een huid tegen de kilte van de glanzende verflaag die over het geschilderde beeld getrokken is. In dit schildertechnisch contrast ontstaat de strijd van elk individueel beeld voor een eigen bestaan tegen het vervagen of vervloeien zoals een menselijke herinnering in de continue stroom van ervaringen en indrukken. Vlagen van herkenning en herinnering zetten de toeschouwer op weg bij het kijken.